Hannah is fun!
Het waren haar laatste dagen in Samara en omdat ik nog niet veel te doen had, gingen we meestal samen op stap. Een avond in de karaokebar eindigde ’s nachts in de speeltuin aan onze appartementsblok. Zo leerden we de conciërge en zijn waakhond kennen. Zijn uitkijktpost bevindt zich bovenop zijn trailer waar hij woont.



Dankzij Andreej, een hockeyspeler voor de militaire ploeg van Samara, konden ik, Hannah en Costa Rica binnenglippen in het militair domein. Eigenlijk is het verboden om daar te komen. In Rusland zijn jongens nog steeds verplicht om een legerdienst te doen, tenzij ze gaan studeren. We maakten kennis met enkele soldaten in de refter en leerden marcheren in het Russisch “RYS DWA TRI”.We hebben wat afgelachen die avond, Costa Rica lijkt zo hard op de Protput!

Gappige taferelen.
Het toppunt van een taxi nemen: hem zelf in gang moeten duwen. Maandagavond meegemaakt! Het had wat gesneeuwd en de taxi moest stoppen voor controle. Een uiterst normale zaak in Rusland. Politie en militairen zijn talrijk aanwezig in het straatbeeld en houden regelmatig controles op paspoorten en dronkenschap. Ze vinden altijd wel iets om je aan te houden. Dit los je simpel op door de politie wat geld toe te stoppen, dat verwijnt in eigen zak. Nadien kreeg de chauffeur de auto niet meer gestart, met z'n allen duwen en er op tijd inspringen.

Goodbye Hannah.
Woensdagavond verzamelden we op onze flat om samen Hannah’s laatste avond door te brengen. Ook de nieuwe vrijwilligers Leonardo (Italië) en Braga (Ijsland) waren erbij. Tegen de ochtend was Hannah eindelijk gepakt en gezakt om terug te vliegen naar Liverpool. Haar afwezigheid was vooral de volgende dagen erg voelbaar. Mijn andere flatmate Silvia is nogal zwijgzaam en passief.
Ik kon eindelijk mijn gerief uitpakken na een grondige kuisbeurt van onze flat. Meer woorden hoef ik daar niet aan vuil te maken.

Youth-theater-Light.
Eindelijk een kennismaking met het theater. Hun thuishaven bevindt zich in de theaterzaal van de universiteit. Onze verantwoordelijke van het theater is Micha, ne wijze kerel. We bespraken vooral onze verwachtingen, ideeën en de plannen. ’s Avonds volgden we Micha naar een première en zo zagen we de eerste maal de mensen van de hele organisatie. Het voelde goed om lachende, lieve en uitnodigende blikken op te vangen van hen.
Een dag later maakten we een repetitie mee. Leonardo kreeg al onmiddellijk een rol wegens een tekort aan mannen. We bespraken het probleem HIV in Samara, de 3e grootste ziekte hier! De grootste en bijna enige oorzaak hiervan is seksueel contact. Jongeren krijgen hieromtrent geen enkele educatie op school of in de media.