De organisatie liet me eerst enkele dagen bekomen, ondertussen verveelde ik me al. Alles ligt hier ver van elkaar en ik kan maar geen vat krijgen op de structuur van de stad. Het openbaar vervoer is gelukkig betaalbaar: 15 roebels (= +-15 BEF) voor een rit. Wij nemen meestal de machoutka, gele busjes waarin max. 15 personen kunnen. Ook aan taxi’s geen gebrek in Samara. Je steekt gewoon je arm uit, alsof je gaat liften, en er stopt binnen de minuut een auto. De Russen nemen je maar al te graag mee voor een vooraf te bespreken bedrag. Een roekeloos verkeer leidt je via lange brede straten naar het centrum. Zo’n rit duurt ongeveer een klein uurtje met de bus of machoutka, en een 20-tal minuten met een auto.
Op woensdag ontmoette ik mijn eerste Russische maatje: Natasha, mijn mentor. Zij buigt zich over al mijn vragen, problemen en zorgt voor een goede gang van zaken. Samen met haar interessante neef (muzikant/producer) wandelden we door het centrum, via de Volga en het theater naar het Leninplein. Eindelijk een kleurrijk, gezellig en gevarieerd beeld van Rusland.
Arrival training
Van donderdag tot zaterdag werden alle vrijwilligers verwacht op de training days. Enkele dagen vol informatie, etentjes, gebabbel en gezeverrrrr. Ik leerde de anderen kennen en voelde me zo goed als onmiddellijk op mijn gemak bij hen. En van het één komt snel het ander: het eerste feestje, de eerste shot vodka, nachtelijke kookkunsten proeven, ingewikkelde conversaties in een mengeling van talen (gelukkig bestaat de universele gebarentaal).
Zaterdag staken we al onze energie in een soort stadsspel. Ik zette mijn eerste stappen op de bevroren Volga. Redelijk indrukwekkend zo’n dichtgevroren rivier. De weg naar de overkant lijkt erg populair, je ziet paarden met sleeën en zelfs lada’s over het ijs glijden. Enkele menselijke ijsberen konden uiteraard niet ontbreken.
Daar is de lente.
Zondag vierde heel Samara het einde van de winter. Op het Kybichev plein werd op een heuse berg sneeuw een vuur gestookt om de winter te verbranden en de lente welkom te heten. Reeds de hele week eet men daarom pannenkoeken, een hoogdag dus voor mij. Maar helaas, tegen de tijd dat wij arriveerden bleven er enkel zatte Russen over. Dan maar een wandeling op de Volga en een bananenpannenkoek van onze Costa Ricaan Rolando.
Inderdaad, de winter loopt op z'n einde. De sneeuw wordt een modderige pap en ijspegels vallen naar beneden.
Mijn eerste week zit erop. Vanavond vieren we Hannah's goodbyeparty. 2 Many Dj's ligt al klaar.
Hehehe, al een sjans da ge al getraind waard op de Donk e Rietjen:-).Maar vuur stoken op sneeuw, da klinkt echt als iets typisch Russisch!
BeantwoordenVerwijderenLeuk om te lezen da ge u al zo op uw plek voelt! Ge gaat da eel goe doen, ik zien het al :-).Hebt ge trouwens al naar mijn cdtje kunnen luisteren?
Dikke knuffel!!!Natalie
een bevroren rivier... moet hard zijn voor een die hard walvis! :-)
BeantwoordenVerwijderenx Jonas