Reisverslag

Zuid-Rusland – Oekraïne – Moskou

Samara - Pjatigorsk (Пятигорск).

Van het hete Samara naar het regenachtige zuiden. Ons zowat enige doel in Pjatigorsk was het huis van de bekende schrijver Lermentov. We logeerden bij babushka Natalia, die ik meteen verkies tot walvis van de maand juli.

babushka Natalia

We reisden richting de grens met Georgië. Op weg naar het Kaukasusgebergte merk je hoe het landschap, de dorpjes en de mensen meer evolueren naar de oosterse cultuur. De moslimreligie heerst er en in het straatbeeld zie je gesluierde vrouwen en gouden moskeeën. In Dombai waande ik me in Zwitserse Alpen. Vanuit dit bergdorpje kan je de Elbroes zien, de hoogste berg van Europa, Rusland en de Kaukasus. De vrouwtjes van Dombai verkochten zelfgemaakte spullen en zaten er als de plaatselijke breiclub gezellig te kwebbelen in het Balkaars, de taal van de autochtone bevolking aan de voet van de berg.

Kislovodsk – Krim (Крым) Oekraïne.

Krim, een omstreden eiland tussen de Zwarte Zee en de Zee van Azov. Nadat Turkije voor Krim vocht met de Russen, werd het eiland onafhankelijk onder leiding van de Tartaren. Onder het bewind van Stalin werden deze gedeporteerd naar Centraal-Azië. Nadien werd het eiland overgedragen aan Oekraïne als gebaar van vriendschap tussen de Russische en Oekraïnse volken. Bij het uiteenvallen van de Sovjet-Unie bleef Krim bij Oekraïne.

Tot hier Wikipedia, de vrije encyclopedie.

Aan de grens met Oekraïne werden we ’s nachts gewekt door de douane. Eerst controle om Rusland buiten te komen, nadien om Oekraïne binnen te mogen. Militairen halen alle paspoorten op, controleren de slaapplaatsen en bagages (rara wie ze er weer uitpikten…) en iedereen moet een immigratieformulier invullen. Een onnozel klein papiertje dat van levensbelang is. Hierop vul je je paspoortgegevens in, de reden, plaatsen en periode van je bezoek. Speel je het Russische of Oekraïnse papiertje kwijt, dan kan je in principe het land niet meer binnen of buiten en sta je in het niemandsland. En denk niet dat er iemand een woord Engels spreekt!

Goa Gill.

Na twee dagen stappen in Krim bereikten we de plaats Eskikkermen (Eckи-Kepmen). Van onze Samara-vrienden hadden we de wegbeschrijving die als volgt ging: ga naar het dorpje Zalesnoe, neem het wegje naast de shop, door het bos, altijd rechtdoor. Gelukkig leerden we Moskou-vrienden kennen die ons vergezelden. Onderweg konden we ons eindelijk voor de eerste keer wassen in een proper meertje, gedaan met krabben J.

Het festival was prachtig gelegen en wij kampeerden bovenop één van de vele caves die uit de bergen staken. Tent was overbodig, vanuit de slaapzak de vallende sterren tellen en ontwaken door de zonsopgang, zálig. Het gebergte werd gevuld met de beats van de goa master en naakte hippies.

Zwarte Zee.

De rest van onze dagen trokken we door verscheidene badplaatsen. In Jalta boden enkele Oekraïnse jongeren ons een slaapplaats aan, het huisje van hun babushka zat stampvol.

Moskou.

Terug op Russische grond nam ik afscheid van mijn reispartners die terugkeerden naar Samara. Mijn 2-daagse treinrit naar Moskou vulde ik met slapen en lezen.

Na dit alles deed een knuffel van onze papa bij aankomst erg deugd. Mijn ouders, die al twee weken in Rusland rondreisden, logeerden bij ‘den Artjom’, de broer van Buggenhoutse vrienden. Hoewel de hoofdstad niet te vergelijken valt met de rest van Rusland, was ik toch onder de indruk van het Rode Plein en alle afzetterij van de toer$sten. Onze laatste avond in Moskou vulden we met een traditioneel ballet.

Back in Samara.

Terwijl mijn ouders de cultuurchock verwerkten van het échte Rusland, hoorde ik over al de veranderingen: veel vrijwilligers keerden huiswaarts (ook mijn flatgenote Silvia), nieuwe arriveerden, binnenkort verhuist iedereen naar een gezamelijke flat.

Mama en papa dachten vooral te chillen aan de Volga. Hun vertrek kwam er snel, net nu ik weer gewoon raakte aan het Nederlands.

Marshrutka 205

En nu …

In Youth-Theater-Light coördineer ik samen met Misha nieuwe projecten. Vier vrijwilligers, we noemen ze Indonesië, Egypte, Oekraïne en Turkije, blijven hier voor 2 maanden.

Maar eerst volgt komend weekend een 2^e concert van onze CD, hop hop.

Ikzelf en Leonardo